Waarom maken we ruzie als we van elkaar houden?

Als relatietherapeut hoor ik stellen regelmatig verbaasd zeggen dat ze wel goed met hun collega’s kunnen praten maar niet met hun partner. Dat komt dus door het ‘houden van’. Je houdt van je partner, jouw partner is de allerbelangrijkste persoon in de wereld voor jou en je wilt niets liever dan je begrepen en gesteund voelen door je partner en dat je echt op je partner kan rekenen want dan doe je er toe voor je partner.

Stressreactie

Daar zit het risico want als je (onbewust) voelt dat je er niet toe doet voor je partner of je voelt je niet begrepen dan kan je brein een stressreactie activeren. Het brein voorspelt een lastige of zelfs pijnlijke situatie. Je kunt er niet veel aan doen en voor je het weet ben je boos en reageer zoals altijd. Dan gaat het niet meer over die vuilniszak die niet buiten is gezet maar ben je boos omdat je het gevoel hebt dat het je partner niet boeit dat je gevraagd hebt die vuilniszak buiten te zetten.

Beschermend brein

Deze stressreactie werkt bij iedereen anders; de een wordt boos en de ander trekt zich terug. Sommigen hebben een beschermsysteem en trekken een muur op. Anderen hebben een vecht- of verdedigingssysteem en gaan juist in de aanval. Onbewust wil je niet weer gekwetst worden en met zo’n stressreactie denkt jouw brein jou te beschermen. En de kans is groot dat de stressreactie van jouw partner ook aangaat. Soms is er geen begin te vinden in jullie ruzie, zo snel gaat het en zo staan jullie ineens tegenover elkaar. En omdat jullie nu vanachter jullie beschermingssystemen alleen nog oog hebben voor je eigen persoonlijke pijn en niet meer voor de ander, blijft het een strijd om wie gelijk of de schuld heeft.

Onbewuste angst

Daarom kunnen jullie best goed luisteren en meedenken als je partner over iets inzit wat buiten jullie relatie speelt maar als er iets tussen jou en je partner voorvalt wat over jullie en je relatie gaat dan voelen we onbewust angst. Eigenlijk vecht je niet om gelijk of schuld maar om begrip, je wil niets liever dat je partner je begrijpt. Onbewust zijn we bang dat we dan toch niet op de ander kunnen rekenen, kun je je alleen voelen of niet gewaardeerd. Maar daar ben je niet bewust van omdat je al in je stressreactie geschoten bent. Jouw brein regelt dat dus slim; kort samengevat gaat je stressreactie dus aan door je onbewuste angst én om die juist niet te willen voelen. Je brein is niet meer kalm en kan niet meer luisteren of rationeel nadenken; je gaat verdedigen, vermijden of aanvallen. Allemaal om niet te hoeven horen dat je het weer niet goed hebt gedaan of om te voorkomen dat je een antwoord krijgt dat lijkt op afwijzing of afkeuring. Of erger; dat je je partner aan het kwijtraken bent.

Verbinding behouden

Gek genoeg gaat je stressreactie ook aan omdat je wil voorkomen dat de verbinding tussen jullie verder afbreekt. Het is een logische reactie op het feit dat jullie allebei voelen dat de verbinding onder spanning staat. En om te voorkomen dat het straks niet meer te repareren is, moet er nu voor gevochten worden. De manier waarop we dat vaak doen, namelijk met onze eigen persoonlijke bescherm-, verdedig- of vechtsysteem, helpt alleen niet en werkt zelfs averechts voor jullie verbinding.

Verschillen

Het kan ook zijn dat er ineens een verschil tussen jullie op tafel komt, ook dat kan de angst opwekken dat jullie te veel van elkaar verschillen. Of de angst dat je partner iets vindt van jouw mening. Wat we vaak dan doen is de ander overtuigen van onze gelijk, van onze manier of ons perspectief. In de hoop het verschil weg te maken want dan is er ook geen risico dat je er alleen voor komt te staan of de afstand te groot wordt tussen jullie.

Patroon

Daarnaast is je stressreactie geïnspireerd door gebeurtenissen uit het verleden. Het brein slaat alle onprettige situaties op die gebeurd zijn in jullie relatie, je vorige relatie en/of je jeugd. Het leert wat te doen om die pijnlijke emoties te voorkomen en zo ontstaat jouw persoonlijke vechtsysteem; beschermen, vermijden, aanvallen of verdedigen. Het patroon waarmee je reageert als je brein een dergelijke situatie denkt te zien aankomen.

Ruzie maken hoort erbij en zijn zelfs nodig in een relatie:

• Je leert elkaar beter kennen, leert over elkaars grenzen en innerlijke pijnlijke thema’s waardoor je rekening met elkaar leert houden.
• Je leert dat verschil niet het einde van de relatie is maar juist authenticiteit meegeeft en hoe je vervolgens een compromis sluit.
• Je leert beter moeilijke onderwerpen te bespreken en sneller knopen door te hakken.
• Je leert goed ruzie te maken: op tijd stoppen met je stressreactie en verbinding te repareren.
• Jullie leren goed samen te werken.
• Blijven jullie op één lijn voor de kinderen.
• Op die manier kunnen kinderen afkijken hoe je ruzie maakt, leren ze van jullie een constructieve manier van emotieregulatie.
• Je leert voor jezelf op te komen en dat gecombineerd met de steunende reactie van je partner groeit je eigenwaarde.

Maar hoe maak je goed ruzie?

De manier waarop maakt uit; het kan jullie verbinding maken of breken. Het kan de afstand vergroten of juist herstellen. Willen jullie leren goed ruzie maken? Willen jullie aan de slag met oog leren houden voor elkaar tijdens een ruzie en de verbinding in stand houden of te leren repareren? Neem dan vrijblijvend contact op voor meer informatie.